uciec pociągiem od jesieni...

Nie śpię od 3:16, za chwilę muszę ruszać do pracy. Nie chce mi się. A za oknem - brrr, deszczowo, ciemno, przygnębiająco. Koniec ze złotą polską jesienią.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

co jak nie sroki

Stuk, stuk..... stuk...... stuk, stuk, stuk.... Jeszcze zwlekam, może sama odleci... Jest 5:50, jeszcze chwilkę mogłam pospać, tym bardziej, że w nocy się budziłam z półkoszmarów (pewnie od duchoty). Stuk, stuk... stuk, stuk, stuk... Mąż się odzywa "twoja koleżanka coś chce". echhhh ... wstałam, co zrobić. A może to był jego kolega, a nie moja koleżanka, albo jego koleżanka ;-) Wczoraj bodaj pisałam, że ten czas wolny w którym mogę pisać mam od poniedziałku do środy. Zawsze kiedy pada z moich ust jakaś deklaracja jakiś chochlik sprawia, że coś co było constans się zmienia. Tym razem zmienia się wyjątkowo na dzień dzisiejszy i jutrzejszy ;-) chyba, bo wiecie, nigdy nie niczego do końca nie można być pewnym... no to papatki
Czytaj więcej

znów sroki

a dokładnie to jedna sroka. O 5:44 sroka postanowiła przeprowadzić zamach na moje życie budząc mniej stukaniem dziobem, tym razem w drzwi. Nie przestała dopóki nie wstałam i nie podeszłam do drzwi. Oczadziały te sroki? Czego one chcą ode mnie? Mam w ogóle jakieś zryte, popaprane sny ostatnio, apokalipsa, najazd kosmitów - u mnie to w pewnych okresach standard, ale dawno ich nie miałam. Ochota na sprzątanie mi minęła niestety. Jak zwykle trwała kilka dni. Dzisiaj się nie wyspałam, nie chce mi się gadać, tfu, pisać. Wracam do kuchni, gdzie moje miejsce, do codziennej krzątaniny, a tak by się chciało jeszcze zalec, coś poczytać, czegoś posłuchać, troszkę przysnąć... na chwilkę... Durne sroki.
Czytaj więcej